In september ’45 zijn Heijmert van Nifterik (Surabaya, 1938), zijn ouders en twee zussen op weg naar Surabaya. Kort daarvoor is vader gebolost (weggelopen) uit het kamp waar hij geïnterneerd was. Zijn vrouw en kinderen haalt hij op in Ambarawa (Kamp 6, op Java). In Surabaya wordt vader opnieuw van het gezin gescheiden en – zo blijkt later – afgevoerd naar de Werfstraatgevangenis.
Heijmert van Nifterik
Gefotografeerd door Jitske Schols.
Het is een berucht verhaal. De ruim 2000 mannen die er gevangen worden gehouden wacht een wisse dood. “Een Nederlandse officier had er van gehoord, is naar zijn Britse commandant gegaan en zei ‘ik wil een tank mee en tien Gurkha’s’. Ze hebben de hele gevangenis bevrijd. Gat geschoten in de achterwand. Iedereen eruit. Die man heette Jack Boer.” Ruim een half jaar later, in juni ’46, wordt het gezin in Batavia herenigd. Kort daarop gaan ze samen aan boord van de Oranje. ”Daar kan ik me de hereniging met mijn vader herinneren. Het gevoel dat alles weer goed was. We waren allemaal nogal krakkemikkig. Mijn zuster was verlamd door ernstig vitaminegebrek en werd met een brancard aan boord gehesen.” Na drie weken komt het schip aan in IJmuiden – de eerste keer sinds het vertrek op 4 september 1939. “Wat ik me heel goed kan herinneren, dat zijn de sluizen van IJmuiden. Met mijn vader op de brug en dan het Noordzeekanaal. Het landschap dat zich opende. Dat waren magische momenten.”