Vakantie is verzamelen. Je verzamelt momenten, herinneringen of bijzondere ontmoetingen. Dit past helemaal in deze tijd, waar mensen toch steeds minder hechten aan tastbare spullen en meer aan indrukken en belevenissen. Het stelt je in staat je hoofd even leeg te maken, afstand te nemen, nieuwe dingen te ontdekken en echt los te komen.
Maar voor sommigen is vakantie ook een manier om te pronken: ver weg, naar een bijzondere bestemming of juist een opvallende activiteit. In combinatie met de ontelbare digitale kiekjes, tweets en posts die iedereen deelt van deze vakanties, worden de momenten een wel heel bijzondere verzameling verhaaltjes en herinneringen.
Nederland vertelt een groot aantal verhalen en herinneringen, van de 'Gouden Eeuw', water, Hanzesteden tot het erfgoed van Van Gogh. Dat is voor mij de verzameling Nederland. Dat trekt veel mensen, grofweg in te delen in twee verschillende soorten reizigers. Ten eerste de first time travellers. Ze bezoeken ons land voor het eerst en willen zo snel mogelijk alle stereotypen en clichébeelden zien, om vervolgens weer verder Europa in te trekken. Zij 'snacken'. De tweede groep is veel serieuzer en op zoek naar achtergronden en verdieping. Zij willen alles weten van diezelfde 'Gouden Eeuw', of van een bepaalde kunstenaar of komen hier om te gaan vissen op de Noordzee. Het verhaal, of de verzameling zo je wilt, verrijkt en inspireert hen.
Uiteindelijk heeft Nederland een heel rijk palet aan verhalen en daarmee aan verschillende verleidingen per vierkante kilometer. Er zijn zo veel redenen om ons land te bezoeken. Natuurlijk speelt de maritieme geschiedenis daarin een belangrijke rol. Het trekt de snelle snackers, die het VOC-schip Amsterdam van dichtbij willen zien, of een atlas van Blaeu. Tegelijkertijd hoppen ze door met de rondvaartboot en bus op zoek naar Rembrandt, Van Gogh en tulpen. Diezelfde geschiedenis trekt echter ook een kleinere en trouwe groep. Mensen die het maritiem museum van Greenwich en Australië ook kennen en nu Het Scheepvaartmuseum wel eens willen ontdekken. Of ontzettend fan zijn van Vroom, Bakhuizen, Van de Velde of Nooms.
Omdat er zo veel te zien is in ons land en de verhalen onderlinge relaties hebben, kun je samen verzamelingen maken. Een combinatie van allemaal redenen om te reizen die als geheel heel bijzonder zijn. Dat is een enorme kans voor Het Scheepvaartmuseum. Neem de maritieme geschiedenis en ons VOC verleden. Op heel veel plekken in Nederland kun je dit verhaal vertellen. Het schilderij van toen plaatsen in het nu: van Hoorn, Zierikzee tot Amsterdam, locaties die er in onze maritieme geschiedenis toe deden. Als museum hoef je dat niet allemaal binnen vier muren te vertellen, dat kan ook juist daar buiten. Dus maak een virtual reality tour die al deze plekken verbindt, om vervolgens in het museum het echte schilderij of object te laten zien dat daarbij hoort. Zo wordt geschiedenis en je collectie een 'treasure' en de zoektocht naar het verhaal meer van nu en letterlijk 'live'. Bovendien makkelijk te delen en meer dan alleen de feiten. Je creëert daarmee echt iets nieuws voor reizigers. Ik zie ze al: allemaal op zoek naar die stoffige zolder in een Amsterdams grachtenpand om de slaapkamer van Michiel de Ruyter te ontdekken en te beleven.
Als je zoiets weet neer te zetten, dan heb je anderen nodig. Samenwerking met andere musea, met steden, met technologiepartners, een touroperator en vooral gebruikmakend van het 'decor Nederland'. Kijk naar het Taalmuseum in Leiden: dat is geen museum meer zoals we het kennen. Het museum bevindt zich in de openbare ruimte met de stad Leiden als museaal podium. Via allerlei samenwerkingen kun je tentoonstellingen zien en meedoen aan debatten. Interactie, analoog en digitaal bepaalt de contouren van dit museum. Want taal, zo vindt men, is van iedereen en overal. Uiteindelijk geldt hetzelfde voor Het Scheepvaartmuseum, want de 500 jarige maritieme geschiedenis heeft ons land zo wezenlijk bepaald. In ons denken en doen, in de schatten die we overal kunnen tegenkomen. Dat is van iedereen. Als je zo weet te verzamelen en je weet te presenteren: dat is voor mij een museum van de toekomst. Het museum als 'hub', een verknoping tussen mensen, ideeën, geschiedenis en objecten.
Jos Vranken is directeur van NBTC Holland Marketing en zet zo de bestemming 'Holland' op de kaart in de hele wereld. Hij verzamelt zelf geen spullen of dingen, maar heeft des te meer de behoefte om belevenissen en momenten te verzamelen. Dat hoeven geen grootse en meeslepende herinneringen te zijn, ook kleine geluksmomentjes zijn hem heel dierbaar.